The association between psychosocial factors and psychological well-being at workplace among Emergency Medical Technicians

Abstract

Psychological Well-being [PWB] at workplace is an aspect of well-being which reflects employees' quality of life. This includes Emergency Medical Technicians (EMTs). The purpose of this descriptive correlational research was to examine the relationships between psychosocial factors and PWB at workplace among EMTs. Participants were 100 staff in two foundations in Muang District, Nakhonratchasima. The sample was recruited using a stratified sampling design. Data were collected with a set of questionnaires : a demographic record form, PWB at workplace, public mind, self-esteem, emotional exhaustion, relationship with colleagues, and work-family conflict (WFC). Data were analyzed using descriptive statistic and Pearson’s product-moment correlation.

The results showed that the overall PWB at workplace of EMTs was at a moderate level (X̄ = 49.04, SD = 10.10). Correlational analysis found that emotional exhaustion and WFC had high, significant (p < .01) negative relationships with PWB at workplace (r = -0.84 and r = -0.78, respectively). Relationship with colleagues, public mind and self-esteem had high, significant (p < .01) positive relationships with PWB at workplace (r = 0.87, r = 0.83 and r = 0.61, respectively).

The results suggest that the foundation's administrative members and those involved with EMTs should be concerned with promoting relationship with colleagues, public mind and self-esteem and with preventing emotional exhaustion and work-family life imbalance in order for maintain morale and enhance the PWB at workplace among EMTs.

ความผาสุกทางใจในการทำงานเป็นอีกด้านหนึ่งของความผาสุกทางใจ ซึ่งสะท้อนถึงคุณภาพชีวิตของบุคคลรวมทั้งพนักงานฉุกเฉินการแพทย์ การวิจัยเชิงบรรยายเพื่อหาความสัมพันธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านจิตสังคมกับความผาสุกทางใจในการทำงานของพนักงานฉุกเฉินการแพทย์ กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานฉุกเฉินการแพทย์ของมูลนิธิสองแห่งในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา จำนวน 100 คน ได้มาด้วยการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามความผาสุกทางใจในการทำงาน แบบสอบถามความมีจิตสาธารณะ แบบสอบถามความภาคภูมิใจในตนเอง แบบสอบถามความอ่อนล้าทางอารมณ์ แบบสอบถามสัมพันธภาพกับเพื่อนร่วมงาน และแบบสอบถามความขัดแย้งระหว่างงานและชีวิตครอบครัว วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัย พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความผาสุกทางใจในการทำงานโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (X̄ = 49.04, SD = 10.10) จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า ความอ่อนล้าทางอารมณ์ และความขัดแย้งระหว่างงานและชีวิตครอบครัวมีความสัมพันธ์ทางลบในระดับสูงกับความผาสุกทางใจในการทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = -0.84, p < .01 และ r = -0.78, p < .01) ส่วนสัมพันธภาพกับเพื่อนร่วมงาน ความมีจิตสาธารณะ และความภาคภูมิใจในตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับสูงกับความผาสุกทางใจในการทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.87, p < .01, r = 0.83, p < .01และ r = 0.61, p < .01ตามลำดับ)

จากผลการศึกษามีข้อเสนอแนะว่าผู้บริหารและบุคคลากรที่เกี่ยวข้องกับพนักงานฉุกเฉินการแพทย์ ควรให้ความสำคัญในการเสริมสร้างสัมพันธภาพระหว่างพนักงาน ความมีจิตสาธารณะ และความภาคภูมิใจในตนเอง ป้องกันความอ่อนล้าทางอารมณ์และจัดตารางการทำงานให้มีความสมดุลระหว่างงานและชีวิตครอบครัว เพื่อธำรงไว้ซึ่งขวัญ กำลังใจและเพิ่มความผาสุกทางใจในการทำงานของพนักงานฉุกเฉินการแพทย์เหล่านี้